SOWA OPAC : Biblioteka Suska im. dra Michała Żmigrodzkiego

Book

In basket

rate

Piaskowa Góra / Joanna Bator - Wyd. 2. - Warszawa : Wydawnictwo W.A.B. - Grupa Wydawnicza Foksal, cop. 2013 - 442, [6] s. ; 20 cm

Author

Bator Joanna (1968- )

Form of Work

Proza

Audience Group

Dorośli

Demographic Group

Literatura polska

Genre/Form

Powieść polska Powieść obyczajowa Powieść psychologiczna

Początek lat 70. poprzedniego wieku. Jadzia Maślak przyjeżdża do Wałbrzycha z wioski pod Skierniewicami i prosto z oblodzonych schodów dworca wpada w ramiona nadgórnika Stefana Chmury, syna przesiedleńców ze Wschodu. Od tej chwili jej życie toczy się na tle wałbrzyskiego krajobrazu. Dziewczyna idzie ze Stefanem do ołtarza ubrana w suknię z poniemieckiej firany. Wprowadza się do bloku na Piaskowej Górze, gdzie zawsze wieje wiatr. W końcu rodzi bliźniaczki: jedną martwą, drugą żywą, Dominikę - niepodobną do nikogo z rodziny. Historie opowiadane przez Bator zaczynają się i kończą w różnych czasach i miejscach, lecz wszystkie zbiegają się na Babelu, jak miejscowi nazywają największy dom na Piaskowej Górze. Babcie Halina i Zofia, matka Jadzia i córka Dominika, cztery kobiety, a między nimi kolejni mężczyźni. Grzeszne romanse, nieoczywiste pokrewieństwa i pęknięte tożsamości. Historia kilkudziesięciu lat. Powieść Bator imponuje celnością obserwacji i epickim rozmachem. Widok na Polskę z Piaskowej Góry to spojrzenie w samo sedno tego, kim jesteśmy

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Biblioteka Suska

There are copies available to loan: sygn. [W] WSPÓŁCZESNA PROZA LITERACKA (1 egz.)

Notes:

Funding information note

Zakup książki sfinansowany ze środków uzyskanych w ramach programu BN „Zakup nowości wydawniczych dla bibliotek”

Reviews:

Jak napisać recenzję i opinię o książce, której czytanie wprawiało mnie w "wchodzenie w siebie"? Zanurzanie się w siebie? Siedziałam i nie mogłam potem wstać. Zamykałam książkę i o niej myślałam. Żyłam nią, a ona mną...
Jestem Jadzią Maślak i osiadłam na Piaskowej Górze, którą wokoło owiewa wiatr, i która jest czujnym okiem nad tymi, co poniżej. Jakby szczyt gwarantował dobrobyt, co nijak się ma do rzeczywistości i smutku jaki zamieszkał w każdej ze ścian wieżowca. (...)